kind zijner ouders
HAMDELSBANK
FONBSENBANK
-BGORDSTAR-
30G MILL10EH
Raar em Laiiüoy§P3!iiie!i
ie ofoobie liiyiisr
iBP aiÉPsia
Politiek O verzicht.
Notarieel-, Annoncen- en Nieuwsblad voor Poperinghe en Omstreken.
MAAKT DEEL
VAN DE GROEP
een der grootste
Kapitaal-concentraties
van
het Vlaamsche land en
vertegenwoordigt ruim
m
ZONDAG 21 OCTOBER 1923.
Abonnementsprijs
30 CENTIEMEN.
25 JAAR. N' 43.
per Jaar:
In Stad:
14 fr.
In 't Land: 16 fr.
(per post)
Frankrijk: 28 fr.
Congo: 28 fr.
Andere landen 34 fr.
TARIEF:
Kleine Berichten:
1 fr. per reek;
minimumprijs per
insertie 3 fr.
mmmm
TELEFOON Nr 9
Uitgever: SANSEN-VANNESTE, Gasthuisstraat, 15, Poperinghe.
POSTCHECK Nr 15.570
Alle annoncen zijn
vooraf te betalen
en moeten tegen den
Donderdag noen
ingezonden worden
Kleine berichten
tegen den
Vrijdag noen.
TARIEF:
Notarieele
Verkoopingen:
90 cent.
per gewone regel.
Annoncen:
Prijzen op aanvraag.
r Onlangs was ik getuige van een
voorvalletje dat me zeer trof en aan
leiding gaf tot mijn praatje van van
daag.
't Gebeurde in eene groot® statie,
een trein liep binnen en bracht vele
jongens van eene kostschool in verlof
meê.
Een vader wachtte op het perron
zijn zoon op. Toen hij hem bemerkte,
ging hij er met een vreugdelach heen
en kuste hem een vroolijk weder
zien De jongen hij scheen me
zoowat vijftien jaar oud trok met
een brusken ruk zijn hoofd terug en
mompeldeMaar, papa, doe nu niet
kinderachtig!
De jongen was zeker in de meening,
dat de omstanders hem uitlachen zou
den. Wie weet was er onder de in-ver-
lol komende studentjes geen weesjon
gen, wien tranen in de oogen kwamen
bij het zicht van dit tooneel.
Een groepje schooljongens hadden
veel plezier, een hunner was aan
't vertellen: «Gisteren avond kwam
ik wat te laat thuis, en onzen «ouwen»
gaf me daar een zedepreek. Amper
had hij gedaan, of ons «meeke» moest
er ook nog wat bijvoegen...
't Is nog maar enkele dagen geleden
dat ik dit hoorde en 'k denk er nog
steeds aan.
Als men zulke jongens praten hoort,
dan geef ik vele menschen gelijk, die
steeds zeggen: «Er zijn geen kinde
ren meer!
Jongens, meisjes, van pas veertien,
denken zich reeds hoven het hoofd
hunner ouders gegroeid.
O! vader Vondel deed Eva hier zoo
wel zeggenDe kleinen treên op
't kleed, de grooten op het hert
Wat zouden wij eene schoone jeugd
hebben, bezaten zij allen maar wat
meer ouderliefde; heeft Onze Heer
niet zijn zegen beloofd aan allen die
wel hunne ouders eeren.
Er bestaan zoovele verhalen van
kinderen die zich hunner ouders
schaamden en later ongelukkig wer
den.
Garcia Moreno, de groote president
van Ecuador, zat voor de eerste maal
na zijne verkiezing de Nationale ver
gadering vóór; hij liet hij den aanvang
een oud moedertje binnen leiden en
plaatste haar nevens zich op de voor
zitterstribuun, hij sprak toen de ver
gadering toeHet is mijn goed moe
derken, aan haar ben ik deze groote
eer van vandaag verschuldigd. Heeren,
alle eerebewijzen die gij mij brengt,
zijn voor mijn moederken
Een heel andere kerel dan die
groote student, die verlegen was
voor den welkomkus van zijn goeden
vader.
Na den oorlog werd de nog-onrijpe
jeugd meegesleurd door de vele onge
rijmde en dwaze gedachtenstroom iti-
gen die thans in de wereld kruisen en
een draaikolk van ondergang en be
derf vormen.
Zoo vinden wij een vagen uitleg
waarom de tegenwoordige jeugd er
zulk® verkeerde gedachten op nahoudt
nopens de plaats die het vierde gebod
in hun leven van eiken dag inneemt.
De jeugd meent het daarom niet al
tijd verkeerd, maar velen beweren dat
hunne ouders hen niet begrijpen.
Zou het werkelijk mogelijk zijn dat
ware ouders hunne kinderen niet
begrijpen Ik geef gaarne toe dat er
zulke ouders bestaan bijvoorbeeld, er
zijn brave, eenvoudige werklieden die
hard werken, het geld hijeen scharre
len om hunne jongens te laten studee-
renHun gezichteinder is natuurlijk
meer beneveld, hun gedachtenwereld
meer beperkt; maar daarentegen zul
len er vele zaken zijn die absoluut niet
in het hereik vallen van onzen student
en waarover nochtans de simpele
ouders een klaar gedacht hebben.
Maar wil dit beteekenen dat de
meerwaarde aan wetenschap de
plichtbewuste kinderliefde in den weg
staat. Het kinderhart moet altijd
dankbaar blijven, want, na God, komt
alles van onze goede ouders.
Het valt langs den anderen kant,
niet te loochenen, dat zelfs ontwikkel
de ouders te weinig rekening houden
met de nieuwe vereischteri van de
nieuwe tijden.
Het leven eischt, tegenwoordig,
heel wat meer zorgen dan vroeger.
Onder dezen druk verliezen sommige
ouders wel eens de geestesontwikke
ling hunner kinderen uit het oog, zij
voelen niet hoe vele ernstige levens
vragen raadsels zijn voor onze jeugd,
en deze raadsels moeten, langs den
goeden weg, dit is, langs de ouders,
tot een oplossing komen.
Onder deze spanning, kan het ver
trouwen geschokt worden, en de zoon
en de dochter voelen zich eenzaam.
Oorlog en revolutie volgen mekaar
op en schudden de wereld duchtig over
en weêr.
Onze jeugd, die tot de twijfelaars
inzake ouderlijke gezag behoort, diene
eens diep te overwegen dat de ouders
gegroeid zijn in een ganscli andere
gedachtenwereld.
De ouders toetsen de huidige jeugd
aan de hunne, die eene was van ge
hoorzaamheid, plicht en tucht.
Het Katholicisme van toen had een
heel ander karakter en was heel wat
gemakkelijker te beoefenen dan in de
huidige omstandigheden; men leefde,
om zoo te zeggen, meer zorgeloos
opslag van brood en andere noodza
kelijke artikelen was uitzondering,
men kende weinig woningnood...
Toen is de oorlog gekomen en stiet
het trotsche gebouw van cultuur en
techniek in mekaar, en onder dit puin
ligt zooveel goeds en edels hegraven.
Dat onze jongens zich even dezen
toestand indenken, zij zullen hunne
ouders hegrijpen, want het zal veelal
zijn dat we de bewering kunnen om
draaien Onze ouders begrijpen ons
nietin Wij begrijpen onze ouders
niet
Dank God, gij allen, die nog goede
ouders hebt, er is geen grootere schat
ter wereld dan een brave verstandige
vader en een zorgzame, goede moeder.
Men denke niet te vroeg dat men op
eigen beenen staan kan.
Vindt men de oplossing niet van
vele raadsels die onzen geest bezig
houden, zoekt ze bij de ouders, of
vraagt ze, ten slotte, aan een verstan
dig biechtvader.
Bij dit alles mogen wij niet vergeten
onszelven eens de vraag voor te leg
gen: «Wat ben ik voor een kind?»
Is het ideaal der ouders in huis niet
gansch vervuld, dan blijft toch nog
altijd het ideaal van een ridderlijk
kind te vervullen.
Het is een plicht van staat E«nd zij
ner ouders te zijn. Wie zich aan dezen
plicht onttrekt, zal in zijn leven vele
grijze dagen tellen.
De hoogste lof die een kind kan toe
gezwaaid worden, is deze, dien ik eens
op een doodheeldeken van een ach-
tienjarigen jongeling las:
Eenmaal in zijn leven heeft hij
ons bedroefd, toen hij stierfzoo
schreven de ouders. WIES.
SBBBBBSBsaBESSSSBEBBgisigigBgBE
Een vreemd verschijnsel mag het
heetcn dat tot hiertoe in de wetgeven
de Kamers van ons land geen enkel
wet geboren werd die getuigenis af
legde van een drastische bescherming
van den 'andbouwstand en die men
zou kunnen aanschouwen als de be
kroning van een agrarische politiek
De vöoroorlogsche wetgeving op
dit gebied was nulmen zou er te ver
geefs zoeken naar een of andere noe
menswaardige uiting van een land
bouwpolitiek.
Weliswaar fungeerden rechts en links
allerlei commissies en jurys die vee
prijskampen in 't leven riepen en be
kroonden weliswaar hadden de hee
ren zelf moeten inzien dat de konij
nen in hun jachtgebieden te veel on
heil stichtten en werd de schadeloos
stelling geregeld als tegenpraestatie,
zou men haast mogen zeggen, voor de
zware sancties die het minste jacht-
misdrijf beteugelen. Maar een land-
houvvstand, in den breede genomen, is
weinig gediend met het toekennen van
enkele medalies aan prachtyeemodel-
lenhij is weinig gediend mat te we
ten dat de schade door konijnen aan
zijn oogsten aangericht mo®t hersteld
worden. Hij heeft nood aan een groo
te, breed-opgevatte landbouwpolitiek
die getuigenis aflegt van krachtig wil
len en machtig kunnen.
De reden dat tot heden geen breede
landbouwpolitiek werd gevoerd ligt
voor de hand. Er is zelfs niet één re
den, maar er zijn er zooveel dat men
haast zou denken dat landbouwpoli
tiek een onmoglijk iets was
Redenen van algemeenen aard kan
men vinden in het feit dat de algemee-
ne ceconomische politiek van 't land
vóór den oorlog volop steunde op het
princiep van vrijhandel. Vrijhandel
had Groot-Bretanje zijn breedste
vlucht doen nemen op nijverheids- en
handelsgebied in de laatste eeuw, vrij
handel was dan ook een hoeksteen van
's lands welvaart in den breede geno
men. De overbevolking, de geogra-
phische ligging die er van essentieël
een land van doorvoer maakten, de
oeconomische ontwikkeling van 't zui
delijk gedeelte noopten België fataal,
een vrijhandelspolitiek te voeren.
Waar 't vrijhandelsprinciep alles be-
heerscht ziet men de nijverheid weel
derig gedijen, terwijl de landbouw
vaak het slachtoffer wordt. Vergelijkt
maar even den landbouw in Engeland
nu hij wat hij vroeger waszijn be
langrijkheid in 't oeconomisch leven
van 't land deed niets dan afnemen in
de laatste eeuw. Daarbij hadden we in
Belerië het noodlottig verschijnsel dat
Wallonië toonaangevend was daar
waar het gold oeconomische richt
snoeren te geven en regelingen te
treffenWallonië was en is gebleven
een essentieël nijverheidsgebied.
Maar er is meer. Er zijn niet alleen
redenen geweest van universeele
oeconomische politiek die spruiten uit
oorzaken die ver boven de grenzen uit
reiken, er zijn ook redenen geweest
van uitsluitend inheemsch karakter.
De voornaamste zijn: gebrek aan on
afhankelijkheid en gemis aan eenheid
onder de landbouwers zelf. Zoo was
het ten volle in het verleden, zoo is
het nog grootendeels in onze dagen.
Onafhankelijkheid kon niet bestaan
daar waar minstens 80% der landbou
wers pachters waren. We weten dat
zulks in menig geval beteekentalge-
heele onderworpenheid aan den wil
(en soms ook eilaas! aan den wille
keur) van den eigenaar. Die wil en die
willekeur konnen ver reiken en de ge
heimen der dopspolitiek uit vroeger
jaren omsluiten menig staaltje dat te
gen de borst van ieder rechtgeaard
mensch zou stuiten Meer dan eens
zag men den rijken dorpskasteelheer
onderduims de hofstede aankoopen
van een politieke tegenstrever om hein
onder de knie te kunnen houden zon
der het risico te moeten afloopen van
een soms wisselvallige kiezing.
Het was de uiting van het machts
princiep in zijn brutaalste optreden en
in al zijn hardvochtigheid. We geven
grif toe dat zulke feiten een zeldzame
uitzondering waren doch het feit dat
ze roekeloos en ongehinderd konnen
doorgevoerd worden is van beteekenis
op zich zelf. Tusschen eigenaars en
pachters was in menig geval niet de
minste voelingvele eigenaars wisten
met moeite waar hun pachtgoed gele
gen was, anderen vergenoegden zich
in het najaar de velden van hun hoeren
te doorkruisen om hun jachtgenot bot
te vieren. Maar de broederhand, de
liefde tusschen heer en boer waren na
genoeg totaal uitgeschakeld. De boer
zag alleen van tijd tot tijd den tus-
schenpersoon wien hij de pachtsom
moest betalen en die enkel begaan was
met de opbrengst van het verhuurde
goed en met den verkoopprijs der hoo
rnen die de boer voor zijn heer moest
kweeken.
Eenheid en solidariteit en verstand
houding bestonden evenmin tusschen
de landbouwers ondereen.
Deze was wel de grootste tragedie
voor den landbouwersstand. Want
niemand zal durven staande te houden
dat de landbouwers niet zouden kun
nen wat de werklieden in alle landen
in de verloopen eeuw en in 't begin
dezer eeuw tot stand hebben gebracht
met hun organisaties die vaak het
hooge woord voeren. En nochtans die
macht is geboren uit het solidariteits
gevoel, zij heeft zich ontplooid omdat
de arme werkersmassas de schouders
bijeengestoken hebben, zij heeft zich
kmme-n uiten omdat de millioenen <-.n-
benullige hijdrage'n van iedere week
gegroeid zijn tot een wapen dat de
reusachtigste nijverheidstakken kan
doen heven.
Onder de landbouwers vroeger geen
solidariteit, geen band: niemand be
kommerde zich om hun lot, ze waren
de eeuwige vroeiers van 's morgens
vroeg tot 's avonds iaat, tot al met
eens een eenvoudige priesterziel hun
nood besefte en met kale middelen den
grondsteen legde van een werk dat
opgroeide tot een der reusachtigste
organisaties van het gansche land. De
eerste stappen tot de eenheid zijn ge
daan, de eerste handen van solidariteit
zijn gesmeed. Het werk is geworden
tot een heele olievlek die niet meer te
weerhouden valt.
De oorlog kwam en na den oorlog
zou voor den landbouwstard een
nieuw tijdperk worden ingeluid.
Er werd een begin gemaakt met
landbouw wetgeving.
Weliswaar was de eerste stap enkel
van beperkt belang doch hij was ge
daan en de nieuwe tijden stonden vóór
de deur
Die eerste stap was de wet van
9 April 1921 op de landpachten in de
verwoeste gewesten, het werk van
Kamerlid Em. Van Dievoet professor
van de rechtsfaculteit aan de Katho
lieke Hoogeschool te Leuven.
Die wet was een uitzonderingswet,
alleen van toepassing op dat deel van
't land dat aan de verwoesting van den
oorlog had blootgestaan. De gevolgen
waren fataal omschreven binnen enge
grenzen maar haar moreele dracht
ontzeglijk groot: ze huldigde namelijk
het princiep dat de eigenaar niet meer
oppermachtig was om den duur en de
vergoeding voor het genot vast te
stellen.
Men kan tegen die wet wel inbren
gen dat ze lijdt aan gemis aan eenvor
migheid door het feit dat het vaststel
len van den pachtprijs afhangt van den
een of den anderen vrederechter, doch
alle wetten gaan mank op een of ander
punt in de toepassing. Zelfs al had die
wet maar dat gedaan: het huldigen
van het princiep der bescherming van
den landbouwer, dan zou dit reeds een
moreele triomf van belang zijn ge
weest, afgezien van de materieele
voordeelen.
Het probleem komt weer in al zijn
scherpte naar voren ter gelegenheid
van de nieuwe pachtwet De ziel is
weer geweest Professor Van Dievoet,
de groote stille werker die niet houdt
aan ijdel woordverkwisten maar zoekt
op te bouwen en te scheppen.
Het ontwerp van de wet is daar:
wat er uit zal groeien moet de dag
van morgen ons kond doen. In elk ge
val mogen we nu reeds zeggen dat die
wet weer beteekent: een stap vooruit
naar de vrijmaking van den landbou
wer.
Men zal die wet, zooals altijd, veel
zoeken af te breken. Politieke groe
peeringen zullen de landbouwers zoe
ken te vleien en tegenvoorstellen ver
dedigen die een stap verder schijnen
te gaan. Dit alles hoort tot de lage
zijden van de vuige politiek.
Een zaak staat vastKomt de wet
er, dan mag de landbouwer weer wat
vrijer ademen, dan mag hij in stilte
bij zich zelf getuigen dat hij weer een
stukje onafhankelijkheid heeft bijge
wonnen.
En dat zal hij te danken hebben niet
aan diegenen die hem willen zand in
de oogen strooien met te roepen dat
men voor hem niet genoeg offers
brengt, maar wel aan diegenen die
het princiep van het offer hebben ge
steld en neergelegd in een concreet
Wetsvoorstel. Want we moeten ons
geen illusies maken: de landbouw-
sfahd in "zijn organisatie is nog niet
zoo bijster lang uit de wieg opgestaan
en het gaat nog niet op dadelijk een
volmaakt raderwerk te willen eischen
en opdienen waar de princiepen nog
niet op vasten bodem berusten.
De critiek is zoo gemakkelijk,
scheppen vraagt heel wat meer toe
wijding en het in 't leven roepen van
de princiepen die aan de basis liggen
van de landbouwwetgeving die in de
naaste toekomst een belangrijke rol
schijnt te zullen vervullen in onze
wetgeving vergt iets meer dan 't be
klimmen van een spreekgestoelte op
een kiesmeeting.
De stille studie die Professor Van
Dievoet sinds jaren wijdt aan zijn
edelmoedig werk, ver van alle straat
rumoer en vertoon vóór de menigte
staat duizendmaal hooger dan het ge
schreeuw van rechts en links dat zijn
princiepen afbreekt PI ij zaaide een
„grootsche gedachte, hij verspreidde
een machtig princiep die een ontwa
king voor den landbouwstand kunnen
beteekenen en in de naaste toekomst
kunnen aanleiding geven tot een werk
van zeer breeden omvang.
Zijn werk, zijn scheppingswerk ge
dijen spijts machtelooze critiek en
vuige afbrekerij
Een wet door menschenhanden ge
maakt kan morgen veranderen of ver
dwijnen: het scheppingswerk dat ge
dachten baart en doet worden tot een
gezonde en rechtvaardige leer kan
eeuwen trotseeren. W. V
USEBSgSBSS&SBBBBgBSaBSBBBBBBB
Ge zult nu serrtu's WG.i
een dier groote mannen uit de boeken,
waar men U spreekt over electriek,
radio, vliegen in de lucht en rond de
wereldJa, die uitvinders zijn flinke
koppen die door hun denken en zoeken
de wonderen der natuur hebben bloot
gelegd. Maar de bijzonderste de
grootste, de vernuftigste is niet onder
hen... neen, bijlange niet!..
Wie die grootste uitvinder ter we
reld is Ziet, men zal hem vieren en
waardig gedenken den 31 October
aanstaande, zooals men dat trouwens-
waardig doet sinds zijne fameuze ont
dekking in 't jaar 1517.
Die uitvinder is dus al oud? Ja, ze
ker! Een goê vier eeuwen is 't geleden
dat hij zijn wonderbaar stuk ontdekte.
Maar, beste menschen, 't schijnt dat
ge hem nog niet genoeg kent; er zijn
zelfs menschen die daarom zeggen dat
ge tot nog toe dom waart... Nu we
willen toch ook een beetje bijbrengen
om U te verlichten nopens dezen per
soon en diens uitvinding...
Luistert dus Die uitvinder is
Euther, geboren te Eisleben in
Duitschland 't jaar 1483. Na een harde
en bewogen jeugd, werd hij pater
Augustijn, waar hij aan God de drie
dubbele belofte deed van armoede,
zuiverheid en gehoorzaamheid.
Of hij zijne beloften hield:
Van af 1515 begon hij zijne ketterij
en te verkoopen. Den 31 October 1517
trad hij openbaar als ketter op te Wit
tenberg. Dat is de groote dag, waarop
hij voor goed zijn geloof verloochende
om een nieuwe leering, die van het
reine Evangelie te prediken.
Weet ge welke die leering was
Luther vond dat het niet mogelijk
was deugdzaam te leven. En hij meen-
de't. Hij smeet de kap over de haag,
trouwde op 13 Juni 1525 met een af
vallige non en zette gansch Duitsch
land in rep en roer door zijn hevige
geschriften.
Melanchton, de theologant van de
nieuwe leering, noemde dat huwelijk
ontijdig en verhaast door het ver
keer met afvallige religieuzen (Brief
van Melanchton aan Camerarirs).
Als het niet kan gaan om deugd
zaam te leven, hoe dan de zaligheid
verwerven? Ach, 't kan maar zoo
gemakkelijk zijn: «Doet maar zonde
naar believen, maar... ziet maar toe
dat ge geloof (of betrouwen) hebt in
Jesus-Christus(Woorden van
Luther.)
Natuurlijk had Luther het tooneel
vergeten van 't laatste oordeel, waar
Jesus den hemel geeft aan hen die
(met Gods, gratie) goê werken doen,
en de hel aan hen die ze verzuimden:
Ik had honger, en ge hebt me niet
gespezen, enz... gaat in 't eeuwig
vuur
Luther wilde natuurlijk niets weten
van 't woord van Sint Jacobus, die
zegt dat geloof zonder werken een
dood geloof is hij wilde niet weten
van die honderd uitspraken in de H.
Schriftuur, waar aan ieder loon naar
werken» wordt beloofd... Neen neen,
deugdzaam leven was voor hem zoo
moeilijk en hij hoopte wel zalig te
Fondsenbank
worden zonder goedp werken En
een uitgerukt zinnetje uit Sint Paulus
zou hem wel gelijk geven tegen al de
rest van de li. Schriftuur!
Maar beste Lezer, waar is de won-
^rbijre uitvindimr van Maarten Lu-
Een beetje geduld a. u. b.
Ziet hier
Euther stichtte dus een nieuwe kerk
te beginnen met 't jaar 1517, zegge
zestien eeuwen na Krisius.
En de fijnheid van Euther?
Wel dat isvinden dat die kerk, die
hij zelf heeft gesticht zestien eeuwen
na Krisius, niet door hem gesticht is
maar door Krisius zelf.
Schemert het niet voor uwe oogen
En moet ge daarvóór geen geniale
vinder zijn?
En die oude Kerk van Kristus dan,
die van der Apostelen tijden af zonder
onderbreking gestaan heeft, aan wien
Jesus beloofd heeft dat ze zou onver
gankelijk zijn, omdat Hij bij haar
was
O, die oude Kerk was voor Euther
het rijk van Satan en den Anti
christ
Wonderbare afdolingen van het
hoogmoedig menschelijk verstand!...
Maar ondertusschen heeft Euther
toch veel kwaad gedaan, en gansche
landen voor eeuwen van de Moeder
kerk, de eenige ware Kerk van Kris
tus. losgescheurd. Een grooteren mis
dadiger in de wereld kennen we niet.
En dien misdadiger komt men op
hemelen in 't lokaal der Evangelische
Zending op de groote markt te Pope
ringhe...
Geen amnestie maar verjaring.
De oplossing van het vraagstuk der
amnestie is nakend. De Commissie be
last met het zoeken van een oplossing
die iedereen moet bevredigen, heeft
reeds twee vergaderingen gehouden.
Tijdens de derde en laatste hijeen-
komst der Commissie verwacht men
dat de eindbeslissing zal genomen
worden.
Nu reeds kan men uit de besprekin
gen der Commissie uitmaken dat er
geen amnestie komt, doch een soort
verjaring of uitdooving der straffen,
die wegens vergrijpen tijdens den oor
log begaan uitgesproken werden.
Van amnestie, in den zin dat alle
straffen zoo maar worden uitgewischt,
is geen sprake meer. Het is jammer
-dat Belgie de grootmoedigheid niet
kan toonen van in eens en voor altijd
al de sporen van het activisme uit te
vagen.
De graden en titels alsmede de boe
ten en de betaalde burgerlijke schade
vergoedingen en ten slotte de burger
lijke rechten worden niet terug ge
schonken.
Wat dit laatste punt betreft, de
Commissie scheen geneigd de burger
lijke rechten terug te geven aan hen,
die tot minder dan 10 jaar gevangenis
veroordeeld werden.
Er is kans dat de amnestie toch zou
toegepast worden voor de straffen la
ger dan 5 jaar.
Alhoewel de volledige amnestie er
niet komt, moet men toch erkennen
dat M. Van Cauwelaert al gedaan
heeft wat hij kon om ze erdoor te
krijgen. Men moet ook bestatigen dal
de Commissie verder gegaan is dan
men ervan verwacht heeft
Het voorstel Janson, dat alleen ver
jaring voorzag voor de straffen van
MLWC e)i "'indcr is voorgoed van de
Dan kwam het voorstel Vande Vy-
vere dat bedoeld was als een tusschen-
voorstel. Ook dit voorstel is op het
achterplan geschoven en de betwisting
loopt thans over het voorstel Van Dit
voet samen met Vanden Eynde, ve:
slaggever der middenafdeeling D<-
regeering heeft meer toegegeven dan
men verwachten kon van eene regee
ring Jaspar, Hymans, Janson.
Toelagen.
De Provincieraad van West-Vlaan
deren heeft tijdens den zittijd van O;
tober tal van toelagen gestemd, waar
van wij er hier enkele laten volgen
1500 fr. voor het sociaal geneeskun
dig secretariaat ten dienste van vroed
vrouwen en verpleegsters
Het crediet voor de bibliotheek
wordt met 20 duizend frank verhoogd
15 duizend frank voor de schippers
kinderen van Pater Tillo.
50 duizend frank tot bevordering
van het leerlingenwezen.
10 duizend frank voor de Vlaamsen
Wetenschappelijke stichting.
Voor het Van Veldeken gedenktee-
ken te Hasselt 1000 frank.
450 duizend frank, zijnde een vierd?
der oprichtingskosten der autobir
diensten in het Kortrijksche. aan cl -
Maatschappij der Buurtspoorwegen.
Dit na een hevige en lange bespreking
Toelagen worden verleend voor wa
tertorens aan De Panne, voor den
buurtweg Coxvde-Veurne, vor den
weg van Kort rijk, Marcke Reckem.
voor den weg Rousbrugge, Pfoven.
Watou en voor het verbreed,èn van een
baan te Zandvoorde.
Algemeen wordt den wensch geuit
dat de Regeering het bevaarbaar ma
ken van de vaart van Yper naar den
Yzer zou bespoedigen. Dit is voor
Yper de eenige verbinding met het
binnenland, 't Is een levenskwestie
voor Yper en zooveel noodiger nog
omdat het hier oorlogsschade geldt
Een studiecommissie wordt inge
steld, met 10 duizend frank toelage,
om te bestudeeren wat er dient ge
daan te worden voor de uitbreiding
onzer havens.
Er wordt 2.200.000 frank vereisc! t
voor wegenis, 1.330.000 frank aan her
stel van gebouwen. Het aanvullend
ouderdomspensioen vraagt 1.500.009
frank. Werken van gezondheid 1 mil-
lioen. Goedkoope woningen 1 500.000
frank en 3 millioen voor terugbetaling
van leeningen.
Autobusverkeer.
Het departement van Spoorwegen
houdt zicht thans bezig met het bestu
deeren van een plan tot oprichting van
een algemeen nationale maatschappij
van autobusverkeer.
De statuten van deze maatschappij
zouden derwijze worden opgevat, dat
de huidige concessiehebbende onder
nemingen in de maatschappij kunnen
worden opgenomen en een nercentage