Engeland als Waker
over den Vrede.
^uirf/ea
17' JAAR. NUMMER 13.
WEEKBLAD 25 CENTIEMEN.
ZONDAG 28 MAART 1937.
ABONNEMENTEN
Men abonneert op alle belgische
postkantooren.
NIEUWS- EN NOTARIEEL AANKONDIGINGSBLAD VOOR POPERINGHE EN OMSTREKEN
V tér
GEBROEDERS DUPONT
Yperstraat, 2, POPERINGHE.
AANKONDIGINGEN
WAPENGERAMMEL.
GEEN ZOO GEMAKKELIJK POSTJE
TENTOONSTELLING FRED
WALLECAN TE POPERINGE.
IDEEN EN DOCUMENTEN
HET MARXISME.
BERICHT.
LANDBOUWKRONIEK
men planten. Gustaaf Gükk«m.
CAZET
RINGHE
jaar, per post
Congo
Frankrijk
Amerika
Losse Nummers 0.25 fr.
16 fr.
25 fr.
25 fr.
30 fr.
De postabonnenten in Belgie, die van woonst
veranderen, moeten dit aangeven in 't post-
buree] dat Ken bedient, en niet aan ons.
Bij elk schrijven naar inlichtingen wordt
men beleefd verzocht een postzegel voor ant
woord te voegen.
V
v
Uitgevers-Eigenaars
Postcheck 464.59 Telefoon 180
leder medewerker blijft verantwoordelijk
voor zijne bijdragen. Bijdragen in te
zenden tegen Donderdag middag.
Kleine berichten tegen den Vrijdag middag.
Naamlooze ingezonden artikels worden in
de scheurmand gegooid.
Per regel 1.00 fr.
(minimam 3.00 fr.)
Rouwberichten minimum 5.00 fr.
Bijzonder Tarief voor Notarissen en Deur
waarders. Voor dikwijls te herhalen pe-
klamen, prijzen volgens overeenkomst.
Alle aankondigingen zijn op voorhand te
betalen.
Minister Eden heeft dus in het La
gerhuis gezegd, waarom Engeland een
grootere militaire macht moet hebben:
Om zich ten dienste te stellen van
den vrede.
Men mag hem gelooven. Men mag
iederen Engelschman gelooven die zoo
spreekt.
Als van één natie ter wereld gezegd
mag worden, dat zij verzadigd is, dan
is het wel van de Britsche.
Wat zou zij nog meer kunnen be-
geeren 1 egen wie nog eenige aanval
lende of veroveringsplannen koeste
ren
Maar zij wil houden wat ze heeft
en, om het te kunnen houden, wil zij
'er desnoods voor vechten. En wordt zij
ooit nog eens in een oorlog gewikkeld,
dan zal 't in ieder geval zijn als aan
gevallen partij.
Onder deze omstandigheden laat
niets zich zoo gemakkelijk begrijpen
als dat Groot-Brittannie de meest vre
delievende natie van de wereld is. Een
eeuwige vrede zou toch voor eeuwig
ook haar bezit verzekeren. En wil zij
dooT haar wapens den wereldvrede die
nen, dan dient zij er dus toch vooral
eerst zich zelve mee.
Geen lastiger taak hadde, bij mon
de van minister Eden, Engeland op
zich kunnen nemen. En... geen perij-
keleuzer
't Gevaar is namelijk niet denkbeel
dig, dat er gevallen ontstaan, waarin
h^t, juist} door den vrede te willen
handhaven, den oorlog uitlokken zou.
En een voorbeeld van zulk geval
haalt reeds de «Izvestia», het officieel
orgaan van de Russische Soviet-regee-
ring aan
Een aanval door Duitschland op
T sj echo-Slowakij e.
Wat, zoo vraagt de «Izvestia zou
in zulk geval Engeland doen
Zou het, ja of neen, een onschuldig
aangerand Tsjecho-Slowakije ter hulp
snellen, en zoo ja, op welke manier
dan
Het spreekt ongeveer vanzelf, dat
Engeland dan niet veel zou kunnen
uitrichten, indien het zijn hulpverlee
ning aan Tsjecho-Slowakije tot het ge
bied van deze republiek-zelf zou wil
len beperken. Hoogstens zou dit oor
logsterrein door zijn vliegtuigen te be
reiken zijn, die dan nog Duitschland
of Oostenrijk zouden moeten over
zwemmen, met kans genoeg om onder
weg te worden naar beneden gehaald.
Maar zelfs indien Engeland zich bij
een directe hulpverleening aan de Tsje
chen zou willen bepalen, dan zou het
daardoor toch vanzelf in staat van oor
log met Duitschland komen, en dus
oogenblikkelijk op alle punten van zijn
kusten en van zijn grondgebied op af
weer van de Duitsche zee- en lucht
strijdkrachten bedacht moeten zijn.
...Wat ook het geval zou zijn, in
dien het zijn steun verleende aan een
Frankrijk, dat een aanranding van
Tsjecho-Slowakije door Duitschland
zou beantwoord hebben met een oor
logsverklaring aan het Reich van Hitier
Het Soviet-orgaan wenscht thans van
de Engelsche regeering te weten, of
het in haar bedoeling ligt, om haar ge
wapende Natiën te maken tot zoo iets
als de gendarm van Europa, en of het,
in die functie dan, ieder land bij den
kraag zal willen grijpen, dat den vrede
verstoort.
Maar... door deze vraag heen dan
doet de «izvestia» klaar den wensch
schemeren, dat de Britsche gendarm
a-priori reeds een onderscheid maken
zou tusschen de bokken en de schapen,
Europa zou verdeelen in «vreedzame»
en «oorlogszuchtige» naties. En dan
zegt het Soviet-blad, dat het Rusland
bij de «vreedzame» naties ingedeeld
wil zien.
Volgens de «Izvestia» en dus vol
gens het «gouvernement» te Moscou
behoeft Engeland, in zijn rol van
vredehandhaver, slechts naar den kant
van de fascistische staten uit te kijken
zijn wapens enkel tegen Duitschland
en Italië te houden gericht. En, als we
dit Russische blad goed verstaan wil
len* dan raadt het Engeland zelfs een
preventieven oorlog tegen deze staten
aan
Inderdaad waarschuwt het de Brit
ten en ook de hranschen dat,
indien zij Duitschland zouden laten be
tijen met Tsjecho-Slowakije, en het
Oostenrijk en Hongarie laten betrek
ken in het fascistisch blok van Cen
traal Europa, dat ze 't dan aan Hitier
mogelijk zullen maken, om hun, met
de revolver in de vust, koloniale ei-
schen te stellen, nog heel wat belang
rijker dan deze waarmee hij thans voor
den dag komt.
Dat is toch duidelijk genoeg gezegd,
meenen we Valt Duitschland thans
aan, nu t nog niet heelemaal tot den
oorlog is bereid, als ge niet wilt, dat
het u a^les afdwinge wat het begeert,
en... als gij werkelijk den vrede wilt
dienen.
Dat is nog erger dan het Si vis
pacem, para bellum excuus van al
tijd voor de dolste bewapeningen.
Hier staat niet Als gij den vrede
wilt, bereidt u ten oorlog maar wel
...maakt den oorlog
En 't schoonste of juister 't af
schuwelijkste is, dat deze raad op
zichzelf lang niet zoo dwaas IS, als hij
klinkt.
Inderdaad is 't gevaar voor een aan
val van Duitschland op de Tsjecho-Slo-
waaksche republiek niet meer een
nachtmerrie.
Het is duidelijk dat men te Berlijn
tegenover Praag zoowat de fabel aan
't spelen is van den wolf en het lam.
Een spel dat een bedenkelijke over
eenkomst vertoont, met dat van Oos
tenrijk tegenover Servie in 1914, en
waardoor al heel gauw heel de wereld
in brand werd gestoken
De eischen tegenover Tsjecho-Slo
wakije, die Hitler in 't vooruitzicht
stelt, bedoelen ook, dit land in zijn na
tionale waardigheid te krenken, een
smadelijke afbreuk aan zijn soeverei
niteit te doen, teneinde het tot vechten
te noodzaken.
Zoo wordt te Berlijn reeds gespro
ken van zelfbestuur voor de Duit
sche minderheden in Tsjecho-Slowa
kije. En wat zou zulk zelfbestuur
meer beteekenen dan een bestuur bin
nen de Tsjecho-Slow-aaksche politieke
grenzen, onder rechtstre-ekschen in
vloed en leiding van Berlijn
Fen zelfbestuur zooals ook onze
Dietsche Nazis er een voor hun Vlaan
deren betrachten.
Om aan het Tsjechische lam te kun
nen verwijten, dat het «zijn» beek
«zijn» drinkwater bevuilt, zal de Duit
sche wolf echter niet zoo direct voor
eigen veroveringsdoeleinden uitkomen.
Hij zal zich eerder vertoonen in de
gedaante van de bedreigde partij. Hij
zal de regeering te Praag ervan be
schuldigen,
hebben aangegaan, met Soviet-Rusland
dezen schijn van logische noodzaak te
geven
Als wij, Duitschers, zoo dikwijls ge
zegd hebben, dat wij wel iedereen met
rust willen laten, en ons slechts herbe
wapend hebben tot afweer van 't com
munistisch gevaar, dan behoeft het
niemand te verwonderen, dat wij Tsje
cho-Slowakije aanvallen, als deze re
publiek met Rusland een geheim bond
genootschap heeft afgesloten dat geen
andere bedoeling hebben kan dan zich
als bruggehoofd voor een bolsjewisti-
schen uitval tegen ons te laten gebrui
ken.
Wat nu is de zedeles van heel deze
listorie
Eenvoudig deze dat men den vre
de niet in grooter gevaar brengen kan,
dan door aan Duitschland en met
een aan Italië nog meer reden te
geven om zich door het communistisch
gevaar bedreigd te achten.
Dat dus de eerste plicht voor alle
vredelievende regeeringen is dit ge
vaar met de grootste krachtdadigheid
te bestrijden binnen haar eigen grenzen
En zijn verbintenis om als hoeder
van den Europeeschen vrede en dus
als beschermer en helper van aange
rande landen op te treden, zou En
geland dan heel goed kunnen onder
werpen aan deze voorwaarde
Dat geen land dat den vrede wil,
door sympathieën vóór- of daadwer
kelijke huip aan communistische sta
ten, de fascistische staten de reden of
het voorwendsel aan de hand doe om
het aan te vallen, zoogezegd uit nood
weer dan tegen het opdringend bols
jewisme.
N. G.
Zondag morgen werd in tegenwoor
digheid van de HH. Burgemeester en
Schepenen de Tentoonstelling van den
Vleenenschen Leieschilder plechtig ge
opend. Een talrijk publiek vulde de
groote zaal van het stadhuis, wanneer
deer Dedullen, namens den Oud-Leer-
ingenbond Van de Staatsmiddelbare
school, Heer Devleeschouwer, kunst-
critikus, het woord verleende.
De zeer gewaardeerde schrijver van
een werk over Viérin en Vijf
West Vlamingen hield een belangrij
ke toespraak over de persoonlijkheid
en de kunst van Fred Wallecan, die hij
zeer juist situeerde in de hedendaag-
sche rij kunstenaars uit ons gewest.
Daarna volgde een bezoek aan de
mooie reeks kunstgewrochten.
Zeker is Fred Wallecan een der
merkwaardigste artisten die op een zeer
persoonlijke wijze het leielandschap
weet te vertolken. Daarnevens geeft hij
olijk van een volkomen teekenkennis
gepaard met een rijke en warme kleu-
renschakeering,
landschap dat hij lief heeft en is de
Leie nu grijs en eentonig, zijn de bak
ken grauw en zwart, toch is een werk
van dezen Leieschilder als een lofzang
ter eere van de natuur, het werk van
het vlas.
We zullen als bijzonder gelukt noe
men het groote Leielandschap dat in de
Salon van Parijs in 1934 opgehangen
werd. Daar nevens dient gemeld het
zeer dekoratieve Vlaswerkers en
Schippersrust waarin al de technie-
ke vaardigheid van den penseeier zich
breed kan doen schatten.
Zeldzaam rijk van kleur zijn ook de
stadszichtjes uit Meenen en Veurne en
't zonnelicht ligt blakend in de duin
zichten, want Wallecan vertoeft 's zo
mers op zijn buitengoed te St Idesbal-
des, binnen de muren van zijn beschei
den Musschennest
Voorwaar, een buitengewoon kunst
evenement is de tentoonstelling van
Fred Wallecan.
Niemand, die aan kunst doet of er
van geniet zal nalaten er een bezoek
te brengen.
We danken dan ook uit ter harte,
Deze rubriek is bestemd tot het opnemen der argumenten welke wij aan verschillende
bevoegdheden vragen uit te leggen aan de lezers van de Gazet van Poperinghe ten
titel van documentatie.
Deze artikels verplichten geenszins de gedragslijn van het blad en wij weerhouden ons
het recht deze desnoods in onze kolommen te kritikeeren.
De Korrespondenten van IDEEEN EN DOKUMENTEN worden vriendelijk verzocht
hun bijdragen in te dienen bij den Heer Hilaire LAHAYE.
ALBERT CLAES,
Jeugd-Solidarist.
Niet alleenlijk is het geconterfeite jden Oud-Leerlingenbond onzer Mid-
andschap juist van weergave, doch bij- delbare school die ons de mogelijkheid
zonderlijk weet hij de geest van het schonk zooveel schoons in onze stad
milieu op te vangen en als het ware in te mogen bewonderen,
zijn doeken te vestigen. - - -
Fred Wallecan is geen materialist in De tentoonstelling blijft open tot
zijn schilderijen, hij idealiseert het Maandag van Paschen, telkens tot 5 u.
DE BLINDE, een der voornaamste gewrochten van den Kunstschilder. Doek
toebehoorend aan Dokter R. uit Meenen, en die in tal van tentoonstellingen
de vleiendste kritieken mocht oogsten.
SOCIAAL-POLITIEK MARXISME
Bij Hegel is de geschiedenis het loskomen
uit de natuur en terug tot zichzelf komen
van de Idee in den menschelijken geest. Een
identisch monisme en teleologisme be-
heerscht de geschiedenis van de menschheid
bij Marx, onder vorm van klassenstrijd en
toekomststaat.
Die geschichte aller bisherigen Gesell-
schaft, ist die Geschichte von Klassenkaemp- I
fe. De klassenstrijd heeft in den loop van de
geschiedenis verschillende aspekten aange
nomen, tot hij is geworden, ten gevolgen
van de bestaande produktiewijze, den strijd
tusschen bourgeoisie en proletariaat. Deze
produktie en sociale verhoudingen bepalen j
alle andere sociale en ideologische verhou
dingen van onze maatschappij. De Staat
spruit onmiddellijk voort uit den klassen
strijd, want hij is een middel in de han
den van de heerschende kla9 om de andere
klas economisch uit te buiten.
L'Etat de la classe la plus puissante, de
celle qui a la domination économique, la-
quelle, par son moyen devient aussi classe
politiquement dominante et aussi acquiert
de nouveaux moyens dassujettir et d'exploi-
ter la classe opprimée. C'est ainsi que létat
antique était avant tout l état de propriétai-
res d'esclaves pour tenir ceux-ci sous le
joug, de même que l'état féodal fut l'origine
de la noblesse pour assujettir les paysans
serfs et vasseaux, et que l état représentatif
moderne sert d'instrument l'exploitation du
travail salarié par le capital.
Ook het recht is te herleiden tot dien oor
sprong. Wanneer een klas economisch haar
macht gevestigd heeft, wil zij deze macht
verzekeren voor de toekomst. Dan stelt zij
een aantal regelen vast die in feite niets an
ders beoogen dan de gewonnen voordeelen
te behouden, (uitbreiding van *t eigendoms
recht). Om deze verdediging nog adekwa-
ter te maken zal zij de grondregelen waarop
haar bestaan berust als objektief geldend
voor te stellen, als moraal. Eindelijk om alle
opstandigheid te vermijden en de klasse
waarover zij heerscht te doen berusten in
haar lot, stelt zij een godsdienstige levens
beschouwing op, t.t.z. een toekomstig ide
aalbeeld, dat haar dagelijksche aardsche mi
series doet vergeten.
L'Hypothèque, que le paysan possède sur
es biens célestes garantit l'hypothèque que
e bourgeois possède sur les biens des pay
sans.
Ook de literatuur, kunst, wijsbegeerte
worden aldus bepaald. Wij kunnen daar hier
over handelen, omdat dit gedeelte van het
Marxisme niet door Marx en Engels, maar
slechts veel later uitgewerkt werden.
Zooals wij er reeds op gewezen hebben,
gedurende de behandeling van het econo
misch Marxisme, heeft Marx gemeend uit de
bestaande economische verhoudingen een
toekomstbeeld van onze maatschappelijke
ontwikkeling te kunnen schetsen.
Onze maatschappij kenschetst zich door
de vorming van twee wel afgebakende klas
sen. Het steeds verwerven van meerwaarde
vermeerdert gedurig het kapitaal van den
kapitalist. De arbeider daarentegen wordt
steeds meer uitgebuit. De middenklassen ver
dwijnen en worden opgeslorpt in het prole
tariaat. Het aantal kapitalisten vermindert
omdat ieder van hen zooveel kapitaal mo
gelijk bezitten wil en in dezen strijd som
mige ten onder gaan. De accumulatie van
het kapitaal en de verarming van het pro-
etariaat worden ten top gedreven, tot de
spanning zoo sterk wordt, dat een geweld ge
loc ale revolutie uitbreekt.
Als een wrekende Nemesis s.aat het pro
letariaat op tegen zijn vedrukkers, neemt de
economische produktiemiddelen in handen,
en richt een klassendiktatuur in om haar
vroegere uitbuiters te verdelgen. Stilaan ver
dw jnen aldus de klassen. En daar de s aat
een produkt is van het bestaan van klass^n-
egenstelling, s reft ook den Staat uii. De
e gemeenschap begint.
Le prolétariat s'empare de a pu ssance
de l'état et transforme tout d'abord les moy
ens de production en propriété de l'état.
Par la il se détruit lui-même en tant que
prolétariat, il abolit toutes les différences de
classe et en même temps aussi l'état en tant
qu'état.
Le premier acte par lequel l'état se mani-
fiste réellement comme représentant de la
société toute entière, est en même temps le
dernier acte propre de l'état. L'intervention
De Provinciale Commissie van de
Schoone Kunsten van West-Y'laande-
ren, laat weten dat, in 1937, premies
voor de globale som van 3.230 fr. zul
len toegekend worden voor de Schil
derkunst.
Mogen aan de premies mededingen
al de kunstschilders die in West-Vlaan-
deren geboren zijn of er sedert vijf jaar
verblijven, en ten hoogste 40 jaar oud
een bondgenootschap te zijn.
1 De belanghebbenden moeten, op
hun kosten, hun werken vóór 1 Juli
om dan aldus te kunnea red*neeren en 937indienen bij voornoemde Com-
aan zijn optreden tegen deze .republiek missie. Provinciaal Hof, Groote Markt
Brugge.
Reglement te bevragen bij de Com
missie.
de l'état dans les affaires sociales devient
superflue sur un terrain après l'autre et
s'endort ensuite d'elle même. Au gouverne
ment des personnes se substituent l'adminis-
trat'on des choses et la direction du proces
sus de production. L'état n'est pas aboli, il
meurt.
KRITISCHE BESCHOUWINGEN.
Weeral berust het vertrekpunt van Marx
op onvasten grond en dit om twee redenen
1De klassenstrijd is een logisch gevolg
van de meerwaardetheorie zij laat toe dat
er uitbuiters en uitgebuitenen bestaan. Reed*
bewezen wij dat de meerwaardetheorie valsch
2. De klassenstrijdtheorie wordt tegenge
sproken door de geschiedkundige feiten, die
méér dan eens wijst op solidariteit, en door
de huidige ontwikkeling van onze maatschap
pij die niet wijst op een scherpe indeeling
in twee klassen.
Ook het staatsbegrip van Marx is volko
men valsch, en berust op een verwarring tus
schen staat als middel en staat als doel.
Marx beweert dat de essentie van den staat
ligt in zijn uitbuitingskarakter, het is een
dwangmiddel tot economische uitbuiting van
een klasse door een andere. Daarom is de
staat principieel uit den booze en tot ster
ven gedoemd in het toekomstig paradijs.
De staat is inderdaad een dwangmiddel
over een gemeenschap, maar dit middel kan
tot verschillende doeleinden gebruikt wor
den. Hij zou onder andere kunnen gebruikt
worden tot uitbuiting van een klasse door
een andere. Doch de feiten schijnen dit niet
te staven, want
1De economische uitbuiting van den ar
beid vierde hoogtij gedurende een tijdperk,
waar den invloed van den staat op de eco-
om e heel klein was.
2. De huidige staat daarentegen, alhoe
wel zijn economische macht veel aanzien
lijker is, werkt deze uitbuiting tegen door
sociale wetgeving. Er is daarenboven een
erge kontradiktie tusschen de staatstheorie
en de economische theorh* van Marx
1Staatstheorie.
Voor wat de verhouding staat gemeen
schap aangaat, kan men allerlei standpunten
aannemen, die schommelen tusschen twee
uiteinden
Het wezen van den individueelen
mensch is goed, zoodat hij alle solidaire
j plichten uit eigen beweging volbrengt. Deze
essentie zal zich best ontwikkelen in een
vrije gemeenschap. Staatsdwang is dus uit
den booze (anarchisme).
Homo homini lupus. Dwang alleen kan
hem brengen tot solidari|eit. Hoe sterker
staatsgezag, hoe beter dus.' (Universalisme).
De stelling van Marx is paradoxaal. De
tweede theorie wordt aangewend om de dik-
tatuur van het proletariaat te verdedigen,
de eerste om de toekomstige vrije gemeen
schap uit te leggen. Hij dwingt ons te be
sluiten dat er twee soorten menschen aijn,
goede, de proletariërs en slechte, de bour
geoisie. Het proletariaat wordt dan een nieu
we Messias.
2. Economie.
Economisch gaat hij juist den tegenover-
ges'elden weg op. Het bestaande regiem van
vrije economie wordt afgewezen, en een vol-
ledige collectivistische economie als doel van
de toekomstige gemeenschap beschouwd.
Hoe het echter mogelijk is, een collec
tivistische economie in te richten zonder
staa sgezag legt Marx ons niet uit.
EINDBESCHOUWINGEN.
Wij aanvaarden geen stelsel, dat den men
schelijken wil negeert, en ons ter wil doen
buigen onder een fatale wet, men noeme
deze wet goddelijke predestinatie of mate-
rialistiscl e dialektiek.
Wij aanvaarden geen stelsel dat het recht
negeert, en baseeren onze actie voor den
arbeider op zijn recht op menschelijk be
staan.
Wij aanvaarden geen stelsel dat in den
Staat enkel een middel tot klassenuitbuiting
ziet, want wij kennen een staatsvorm die
aan uitbuiting en dwang perken zal stellen
de democratie.
Wij gelooven in een humanistische toe
komst van de Democratie, niet in den zin
i van een gelijkmaking van onderaf, maar van
een steeds rechtvaardiger uitkiezen van de
elites, en steeds verdere uitbreiding van die
elites.
ALBERT CLAES.
in 't gelaat verdwijnen spoedigdoor
deze des avonds met wat PU ROL in
te wrijven en door zich des morgens
te wasschen met warm wateren met
gewone zeep, maar beter nog met
purolzeep. 't Voldoet iedereen.
Parol ia Gooiro 4 en 71 2 tronk en io tabco van
1 2 frank. Paroli«p 71/j frack. Ia allt Apotheker.
Wat men moet in acht nemen als een
gestorven boom vervangen wordt.
Als men in den boomgaard een ge
storven boom moet vervangen door 'n
nieuwen dan moet men zekere voor
zorgen nemen om dezen laatsten een
goeden gToei te verzekeren.
Tijdens het uitroeien van den ou
den boom, moeten al de wortels zorg
vuldig uit den grond verwijderd wor
den anders zullen er de ziektekiemen
zich op vestigen, waardoor het leven
van den nieuwen boom zou bedreigd
zijn.
In het plantgat zal men nieuwe aar
de brengen, gemengd met scheikundi
ge meststoffen om den groei te bevor
deren, Per 100 kilo aarde voegt men
erbij 800 gr. superfosfaat, 1000 gr.
sylviniet-kainiet en 300 gr. ammoniak-
sulfaat. De oude aarde die waarschijn
lijk giftstoffen bevat wordt verwijderd
Deze doenwijze is tamelijk lastig.
Volgens het Journal d'Agriculture
pratique kan men den ouden grond
ook ontsmetten. Men zal er toe komen
door enkele jaren te wachten alvorens
te planten, ofwel door een goede hoe
veelheid levende kalk te mengen met
den grond.
Men kan ook den grond ontsmetten
met koolstofsulfide, met een houten
piket maakt men gaten van 20 a 60
cm. diep, en 4 a 5 per vierkante me
ter. Over die 5 gaten verdeelt men
200 gram koolstofsulfide. Daarna sluit
men de gaten en na enkele dagen mag